In aanloop naar 8 Maart, de Internationale Vrouwendag, heeft de Commissie Vrouwen en LHBTI+ binnen de Turkse journalistenvakbond TGS een enquête gehouden die de discriminatie waarmee vrouwelijke journalisten op hun werk tijdens de pandemie worden geconfronteerd, aan het licht brengt. Nu ze gedwongen thuis werken, doen zowel de werkgever als hun gezinsleden constant een beroep op hen.

Volgens de enquête ondervinden de 80 ondervraagde journalistes die vanuit huis werken nadelige gevolgen van de veranderde werktijden. Journalisten die in het veld moeten werken lopen het risico het virus op te lopen. Hiervoor zijn 10 vrouwelijke journalisten geïnterviewd over de problemen die ze in het veld tegenkomen. Ongeveer 75% procent van de respondenten geeft aan dat ze sinds de pandemie vanuit huis werken. Naast de pandemie zeggen de journalisten dat ook de onregelmatige werktijden invloed hebben op hun leven. Uit de enquête blijkt dat door pandemie aan de huishoudelijke arbeid ook betaalde arbeid is toegevoegd.

Langere werktijden

De antwoorden op de vragen geven aan dat het argument dat vaak gebruikt wordt dat vrouwen vrij zouden zijn om hun tijd in te delen niet klopt. 53,2% van de ondervraagde journalisten stelt dat haar werktijd is veranderd. 51,3% geeft aan dat ze door deze verandering negatief beïnvloed is. De deelnemers stellen dat werktijden door de pandemie langer zijn geworden en dat de werkdruk is toegenomen. Het begrip verlofdag is vervaagd. Opmerkelijker is dat sommigen aangeven dat vakantiedagen verdwenen zijn op grond van thuiswerken.  

Het gelijktijdig toenemen van zowel betaald als het onbetaald werken legt druk op de vrijetijdsbesteding van de vrouwelijke journalisten. De werktijden vervagen. Het thuiswerken wekt bij de werkgevers de verwachting dat je op alle uren van de dag moet werken. Ook binnen het eigen gezin wordt meer van vrouwen verwacht nu ze zoveel thuis zijn. Weinig vrouwelijke journalisten kunnen zelf een dagindeling maken. Maar 10% van de vrouwelijke journalisten zegt dat ze zelf haar werktijden kan bepalen.

Meer gezondheidsklachten door thuiswerk

Minder dan de helft, slechts 41,6% van de vrouwelijke journalisten, zegt dat ze over voldoende technische middelen beschikken om vanuit huis te kunnen werken. De werkgevers volstaan meestal door een computer en bureau ter beschikking te stellen. Maar weinig werkgevers betalen de kosten om het thuiswerken mogelijk te maken. Sommige respondenten geven aan dat hun huis niet geschikt is om hun werk naar behoren te kunnen doen. 52,6% geeft aan dat ze gezondheidsklachten hebben vanwege thuiswerken. Ook maken ze veel stress mee als gevolg van de werkdruk: ze ervaren motivatie-, concentratie- en communicatieproblemen.

Het grootste probleem van vrouwelijke journalisten die wel naar buiten gaan is de besmetting. Ze moeten in situaties waar geen rekening wordt gehouden met hygiëne en afstand hun werk doen. Er wordt gebruik gemaakt van openbaar vervoer. Ze geven aan dat de meeste werkgevers wel desinfectiemiddel en een mondkapje ter beschikking stellen. Ook mogen ze zelf kiezen of ze naar plekken gaan waar veel mensen bij elkaar komen.

Tekst: Nuri Karabulut

Bron: TGS